او استکان چایی خود را نخورد و رفتبغض مرا به دست غزل ها سپرد و رفتگفتم نرو ! بمان ! قسم ات می دهم ولیتنها به روی حرف خودش پا فشرد و رفتگفتم که صد شمار بمان تا ببینم اتیک خ